zakon żebrzący

zakon mendykancki

  • rel.  zakon praktykujący ubóstwo, mający regułę surowo zabraniającą posiadania majątku, utrzymujący się jedynie z pracy własnej zakonników i, w razie konieczności, z dobrowolnych datków wiernych
    • zakon mendykancki
    • zakon żebraczy
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Religia – kościół

    osoby związane z religią i kościołem

  • synonimy:  zakon mendykancki
    • bracia zakonu żebrzącego
  • Do zakonu wstąpił, aby odpokutować za jakieś winy. Kapucyni to odmiana franciszkanów, czyli zakon żebrzący. Kwestarz nie miał więc nigdy ani grosza, w każdym razie dla siebie, a lubił się napić.

    źródło: NKJP: Zdzisław Morawski: Gdzie ten dom, gdzie ten świat, 1994

    Ogromną rolę w chrystianizacji ziem polskich - podobnie zresztą jak w chrystianizacji Europy Zachodniej - odegrały zakony żebrzące z dominikanami i franciszkanami na czele dzięki gęstej sieci ich klasztorów fundowanych we wszystkich ważniejszych skupiskach ludności.

    źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996

    [...] zaczynają na koszt króla wznosić mury wspomnianego kościoła i w znacznej części je wykańczają. Przeznaczają go wraz z jego klasztorem braciom zakonu żebrzącego Najświętszej Marii Panny z Góry Karmelu.

    źródło: NKJP: Pani Piaskowa, Dziennik Polski, 2002-09-21

    Franciszkanie - zakon żebraczy - zwracali się do rozmaitych firm z prośbą o pomoc przy remontowaniu zabytkowego wnętrza.

    źródło: NKJP: Franciszkanie oświeceni, Dziennik Polski, 2001-10-03

    Podobnie jak bernardyni, karmelici trzewiczkowi byli zakonem mendykanckim, [...] czyli że podstawowym źródłem ich utrzymania była jałmużna.

    źródło: NKJP: Barbara Kalinowska: Okoliczności powstania fundacji bernardynów w Ostrołęce, 2014-05-25 (rozmaitosci.com)

  • typ frazy: fraza rzeczownikowa

    m3, odmienny: zakon, żebrzący (zob. żebrać)
Data ostatniej modyfikacji: 07.12.2017