zwiadowca

  • żołnierz zdobywający w terenie informacje na temat działań wroga
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Wojsko i wojna

    osoby związane z wojskiem i wojną

  • hiperonimy:  żołnierz
    • konni, powietrzni; amerykańscy, indiańscy, radzieccy... zwiadowcy
    • zwiadowcy i przewodnicy
    • żołnierz zwiadowca
    • grupa, oddział zwiadowców
    • zwiadowcy donieśli o czymś; wrócili skądś
    • wysłać zwiadowców
    • służyć jako zwiadowca
  • Przypomniał sobie, jak pewien zwiadowca pod Dyneburgiem doniósł dowódcy pułku von Thiedemu o zebraniu rosyjskich szpiegów w żydowskiej karczmie.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski: Widma w mieście Breslau, 2005

    Pod przeciwległą ścianą Nex Pluciński i jego sztabowcy, na podstawie raportów zwiadowców, [...] aktualizowali sytuację militarną.

    źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000

    On jeden przynajmniej nie krył, że nie zależało mu na tym, by inni uważali go za bohatera. W oddziale Mansura był najlepszym zwiadowcą, ale tylko zwiadowcą.

    źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004

    Jako zwiadowcy jesteście zdani na siebie, tylko na siebie.

    źródło: NKJP: Dziewczyna w kominiarce i komary, Dziennik Polski, 2001-08-31

    Porucznik Dębski odjechał z paroma zwiadowcami.

    źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. zwiadowca
    zwiadowcy
    ndepr
    zwiadowce
    depr
    D. zwiadowcy
    zwiadowców
    C. zwiadowcy
    zwiadowcom
    B. zwiadowcę
    zwiadowców
    N. zwiadowcą
    zwiadowcami
    Ms. zwiadowcy
    zwiadowcach
    W. zwiadowco
    zwiadowcy
    ndepr
    zwiadowce
    depr
  • Derywat od daw. polskiego przedrostkowego czasownika zwiedzieć (się) 'dowiedzieć się, nabrać pewności, uświadomić (sobie)' < psł. *sъ-vědeti 'dowiedzieć się, wiedzieć, znać coś dobrze'

CHRONOLOGIZACJA:
1827, Monitor Warszawski, nr 67, polona.pl
Data ostatniej modyfikacji: 25.01.2024