zwiadowca
-
żołnierz zdobywający w terenie informacje na temat działań wroga
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Wojsko i wojna
osoby związane z wojskiem i wojną -
hiperonimy: żołnierz
-
- konni, powietrzni; amerykańscy, indiańscy, radzieccy... zwiadowcy
- zwiadowcy i przewodnicy
- żołnierz zwiadowca
- grupa, oddział zwiadowców
- zwiadowcy donieśli o czymś; wrócili skądś
- wysłać zwiadowców
- służyć jako zwiadowca
-
Przypomniał sobie, jak pewien zwiadowca pod Dyneburgiem doniósł dowódcy pułku von Thiedemu o zebraniu rosyjskich szpiegów w żydowskiej karczmie.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Widma w mieście Breslau, 2005
Pod przeciwległą ścianą Nex Pluciński i jego sztabowcy, na podstawie raportów zwiadowców, [...] aktualizowali sytuację militarną.
źródło: NKJP: Jacek Dukaj: W kraju niewiernych, 2000
On jeden przynajmniej nie krył, że nie zależało mu na tym, by inni uważali go za bohatera. W oddziale Mansura był najlepszym zwiadowcą, ale tylko zwiadowcą.
źródło: NKJP: Wojciech Jagielski: Wieże z kamienia, 2004
Jako zwiadowcy jesteście zdani na siebie, tylko na siebie.
źródło: NKJP: Dziewczyna w kominiarce i komary, Dziennik Polski, 2001-08-31
Porucznik Dębski odjechał z paroma zwiadowcami.
źródło: NKJP: Jan Józef Szczepański: Polska jesień, 1955
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. zwiadowca
zwiadowcy
ndepr zwiadowce
depr D. zwiadowcy
zwiadowców
C. zwiadowcy
zwiadowcom
B. zwiadowcę
zwiadowców
N. zwiadowcą
zwiadowcami
Ms. zwiadowcy
zwiadowcach
W. zwiadowco
zwiadowcy
ndepr zwiadowce
depr -
Derywat od daw. polskiego przedrostkowego czasownika zwiedzieć (się) 'dowiedzieć się, nabrać pewności, uświadomić (sobie)' < psł. *sъ-vědeti 'dowiedzieć się, wiedzieć, znać coś dobrze'