poświadczyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

urzęd. urzędowo stwierdzić, że coś jest prawdą lub jest autentyczne

[pośfiatczyć] lub pot. [pośfiaczczyć]

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Funkcjonowanie państwa

urzędy i ich funkcjonowanie

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

regulacje prawne

	synonimy:	zaświadczyć
	hiperonimy:	potwierdzić

wojewoda, zarząd poświadczył coś; urzędnicy poświadczyli coś
poświadczyć autentyczność, kopię, odpis czegoś, własnoręczność podpisu; nieprawdę, prawdę; znajomość języka; tożsamość
poświadczyć podpisem, rachunkami
poświadczyć na piśmie
poświadczyć przed sądem
poświadczony dyplomem (ukończenia szkoły), pieczęcią
poświadczony przez notariusza, przez radcę prawnego, przez tłumacza przysięgłego

	Został odwołany na początku lutego, gdy media ujawniły kolejną aferę - b. wojewoda poświadczył nieprawdę, by wyłudzić wtórnik prawa jazdy. źródło: NKJP: M. Barwicka: Czy mataczył z prawem jazdy, Tygodnik Ciechanowski, 2007-06-01
	[...] mają sprawdzony poziom umiejętności, u lekarzy czy psychologów poświadczony dyplomem ukończenia stosownej uczelni, u osób bez kierunkowego wykształcenia - uzyskany przez odpowiednie przeszkolenie. źródło: NKJP: Anna Dodziuk, Włodzimierz Kamecki: Wyjść z matni : proste rozmowy o zgubnym nałogu, 1994
	Cudzoziemiec lub obywatel polski na stałe zamieszkały za granicą otrzymuje urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego po zdaniu egzaminu przed państwową komisją egzaminacyjną. źródło: NKJP: Dz.U. z 1999r. Nr 90, poz. 999
	- W razie czego poświadczymy, że porucznik odczytał im całą konwencję genewską i... - Sięga po broń!!! - wrzasnął Grochulski. źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Afrykanka, 2005
	Ponieważ znam tego człowieka, osobiście poświadczyłem, że brał udział w ruchu oporu. źródło: NKJP: Grażyna Starzak: Zwycięstwo bez satysfakcji, Dziennik Polski, 2002-04-05

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poświadczyłem +(e)m poświadczył	poświadczyłam +(e)m poświadczyła	poświadczyłom +(e)m poświadczyło	poświadczyliśmy +(e)śmy poświadczyli	poświadczyłyśmy +(e)śmy poświadczyły
2 os.	poświadczyłeś +(e)ś poświadczył	poświadczyłaś +(e)ś poświadczyła	poświadczyłoś +(e)ś poświadczyło	poświadczyliście +(e)ście poświadczyli	poświadczyłyście +(e)ście poświadczyły
3 os.	poświadczył	poświadczyła	poświadczyło	poświadczyli	poświadczyły

bezosobnik: poświadczono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		poświadczmy
2 os.	poświadcz	poświadczcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	poświadczyłbym bym poświadczył	poświadczyłabym bym poświadczyła	poświadczyłobym bym poświadczyło	poświadczylibyśmy byśmy poświadczyli	poświadczyłybyśmy byśmy poświadczyły
2 os.	poświadczyłbyś byś poświadczył	poświadczyłabyś byś poświadczyła	poświadczyłobyś byś poświadczyło	poświadczylibyście byście poświadczyli	poświadczyłybyście byście poświadczyły
3 os.	poświadczyłby by poświadczył	poświadczyłaby by poświadczyła	poświadczyłoby by poświadczyło	poświadczyliby by poświadczyli	poświadczyłyby by poświadczyły

bezosobnik: poświadczono by

bezokolicznik: poświadczyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: poświadczywszy

gerundium: poświadczenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: poświadczony

odpowiednik aspektowy: poświadczać

Rz _osobowy	+	poświadczyć	+	CO
Rz _osobowy	+	poświadczyć	+	że ZDANIE