albowiem
-
książk. do tego, co o pewnym stanie rzeczy nadawca powiedział wcześniej, dodaje nową informację, która ma pomóc odbiorcy zrozumieć, jaki jest związek między oboma faktami
-
1) komentarz do całych struktur tematyczno-rematycznych 2) stosowany też jako wykładnik archaizacji
-
wykładnik wnioskowania
-
Książę był w Rzymie równie popularny jak pożyteczny, albowiem z iście książęcym gestem wydawał pieniądze na cele społeczne, zatrudniał wielu rzymian w swoich rezydencjach, płacił miastu podatki, dawał dobrze zarobić antykwariuszom, księgarzom i artystom.
źródło: NKJP: Marek Borucki: Polacy w Rzymie. Od czasów Mieszka I do Jana Pawła II, 1995
Rozumiał ją, albowiem czuł to samo, co ona: bał się tej nagłej pustki, która obejmie mieszkanie po wyjściu tylu ludzi, gdy w pokojach zostanie dym z papierosów, zapach tortów rozkrojonych, plamy wina na obrusie, niedopałki na podłodze.
źródło: NKJP: Jan Parandowski: Niebo w płomieniach, 1988
Najpierw się schował na widok obcej kobiety, albowiem był tylko w spodniach i podkoszulku, a potem zaraz rozpoznał w obcej kobiecie Kreskę i wszedł do kuchni z powrotem, oznajmiając, że chyba zjadłby coś smażonego.
źródło: NKJP: Małgorzata Musierowicz: Dziecko piątku, 1993
Przepowiednie tego rodzaju są naturalnie bardzo niewdzięczne. Albowiem już narodził się u nas neomistycyzm […], a także chrystianizm może się dzięki świetnym umysłom niebywale odrodzić.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Urlo, 1994
Dlatego jedyną konsekwencją jest próba wyjścia z tego, co niemożliwe do zaakceptowania […] przez groteskowe samobójstwo. Groteskowe, bo to tylko pusty gest, nic więcej. Albowiem uwalnia nie z opresji, lecz z życia, nie daje wyzwolenia, lecz śmierć.
źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000
-
część mowy: spójnik
podklasa: właściwy centralny uzasadniający
-
_, albowiem _
_. Albowiem _ograniczenia zakresu użycia:nie: w Zd. z Cz. t. rozk.szyk: stały: interpozycja -
Zob. bowiem
W postaci: abowiem, abowim