zmartwić - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywołać w kimś niepokój i smutek

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

synonimy:

strapić
zafrasować

choroba, odmowa, porażka, czyjaś postawa, śmierć, wiadomość, zapowiedź czegoś zmartwiła; postępowanie, zachowanie, zdarzenie zmartwiło; czyjeś kłopoty finansowe, słabe wyniki, sondaże zmartwiły kogoś
zmartwić matkę, mieszkańców, ojca, trenera, wyborców
zmartwić odmową, nieporadnością, postępowaniem, słabymi wynikami, wiadomością
bardzo, nieco, niepomiernie, srodze, trochę zmartwić
zmartwić i rozgniewać, zmartwić i rozzłościć, zmartwić i ucieszyć

	Od innych kuracjuszy dowiedziałem się, że z takimi wynikami mogę już tylko iść na rentę. Nie rozumieli, czemu mnie to zmartwiło. źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
	Przejrzałem dokumenty od pani, ale... muszę panią zmartwić... nie wygląda to zbyt różowo... źródło: NKJP: Dariusz Banek: Samo życie, Odcinek 243, 2010
	[...] długie napięcie powoduje, że człowiek zaczyna chorować. Siedemdziesiąt procent stanu zdrowia zależy od stylu życia, być może tym stwierdzeniem zmartwię tych, którzy uważają, że nie od nich zależy stan zdrowia, w jakim się znajdują. źródło: NKJP: Teresa Masłowska: Największy zabójca, Gazeta Poznańska, 2003-06-09
	Z jednej strony ucieszyło ich, że Sejm zwrócił uwagę na stan bezpieczeństwa na polskich drogach, z drugiej zmartwiło, że zainteresował go tylko drobny fragment smutnej rzeczywistości. źródło: NKJP: Adam Grzeszak: Pijany jedzie raz, Polityka, 2000-03-11
	Zmartwiło mnie to, że do wyborców tak łatwo trafiają populistyczne hasła. źródło: NKJP: Janusz M. Zatoń: Jasność w temacie wybory, Gazeta Radomszczańska, 2009-09-30

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmartwiłem +(e)m zmartwił	zmartwiłam +(e)m zmartwiła	zmartwiłom +(e)m zmartwiło	zmartwiliśmy +(e)śmy zmartwili	zmartwiłyśmy +(e)śmy zmartwiły
2 os.	zmartwiłeś +(e)ś zmartwił	zmartwiłaś +(e)ś zmartwiła	zmartwiłoś +(e)ś zmartwiło	zmartwiliście +(e)ście zmartwili	zmartwiłyście +(e)ście zmartwiły
3 os.	zmartwił	zmartwiła	zmartwiło	zmartwili	zmartwiły

bezosobnik: zmartwiono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zmartwmy
2 os.	zmartw	zmartwcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zmartwiłbym bym zmartwił	zmartwiłabym bym zmartwiła	zmartwiłobym bym zmartwiło	zmartwilibyśmy byśmy zmartwili	zmartwiłybyśmy byśmy zmartwiły
2 os.	zmartwiłbyś byś zmartwił	zmartwiłabyś byś zmartwiła	zmartwiłobyś byś zmartwiło	zmartwilibyście byście zmartwili	zmartwiłybyście byście zmartwiły
3 os.	zmartwiłby by zmartwił	zmartwiłaby by zmartwiła	zmartwiłoby by zmartwiło	zmartwiliby by zmartwili	zmartwiłyby by zmartwiły

bezosobnik: zmartwiono by

bezokolicznik: zmartwić

imiesłów przysłówkowy uprzedni: zmartwiwszy

gerundium: zmartwienie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: zmartwiony

odpowiednik aspektowy: martwić

	+	zmartwić	+	KOGO + (CZYM)
(to), że ZDANIE	+	zmartwić	+	(KOGO)

Zob. martwić