zdumiewać - Wielki słownik języka polskiego PAN

wywoływać w kimś stan zaskoczenia, będąc innym, niż ktoś się spodziewał

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	Pan mnie zdumiewa, panie Ferdynandzie - odezwał się dyrektor. źródło: NKJP: Ludwik Jerzy Kern: Ferdynand Wspaniały, 1995
	Paweł dawał jej to, czego nigdy nie otrzymała od żadnego mężczyzny, i czego wcale od mężczyzn nie oczekiwała. Ten ogrom miłości, czułości, przywiązania i opieki wciąż ją zdumiewał i oszałamiał. źródło: NKJP: Elżbieta Hajnicz: Poza nurtem czasu, 1996
	[...] pani Barbara zdumiewa nas swą energią. źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury: 1948-1967, 2001
	Architektura Maroka zdumiewa ogromnym bogactwem [...]. źródło: NKJP: Iwona Macharska: Na styku dwóch światow, Gazeta Krakowska, 2002-08-17
	[...] zdumiewało ją, że wszystkie taksówki są żółte, ulice zaś pełne samochodów. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdumiewałem +(e)m zdumiewał	zdumiewałam +(e)m zdumiewała	zdumiewałom +(e)m zdumiewało	zdumiewaliśmy +(e)śmy zdumiewali	zdumiewałyśmy +(e)śmy zdumiewały
2 os.	zdumiewałeś +(e)ś zdumiewał	zdumiewałaś +(e)ś zdumiewała	zdumiewałoś +(e)ś zdumiewało	zdumiewaliście +(e)ście zdumiewali	zdumiewałyście +(e)ście zdumiewały
3 os.	zdumiewał	zdumiewała	zdumiewało	zdumiewali	zdumiewały

bezosobnik: zdumiewano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę zdumiewał będę zdumiewać	będę zdumiewała będę zdumiewać	będę zdumiewało będę zdumiewać	będziemy zdumiewali będziemy zdumiewać	będziemy zdumiewały będziemy zdumiewać
2 os.	będziesz zdumiewał będziesz zdumiewać	będziesz zdumiewała będziesz zdumiewać	będziesz zdumiewało będziesz zdumiewać	będziecie zdumiewali będziecie zdumiewać	będziecie zdumiewały będziecie zdumiewać
3 os.	będzie zdumiewał będzie zdumiewać	będzie zdumiewała będzie zdumiewać	będzie zdumiewało będzie zdumiewać	będą zdumiewali będą zdumiewać	będą zdumiewały będą zdumiewać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		zdumiewajmy
2 os.	zdumiewaj	zdumiewajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	zdumiewałbym bym zdumiewał	zdumiewałabym bym zdumiewała	zdumiewałobym bym zdumiewało	zdumiewalibyśmy byśmy zdumiewali	zdumiewałybyśmy byśmy zdumiewały
2 os.	zdumiewałbyś byś zdumiewał	zdumiewałabyś byś zdumiewała	zdumiewałobyś byś zdumiewało	zdumiewalibyście byście zdumiewali	zdumiewałybyście byście zdumiewały
3 os.	zdumiewałby by zdumiewał	zdumiewałaby by zdumiewała	zdumiewałoby by zdumiewało	zdumiewaliby by zdumiewali	zdumiewałyby by zdumiewały

bezosobnik: zdumiewano by

bezokolicznik: zdumiewać

imiesłów przysłówkowy współczesny: zdumiewając

gerundium: zdumiewanie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: zdumiewający

odpowiednik aspektowy: zdumieć

	+	zdumiewać	+	KOGO + (CZYM)
Ø	+	zdumiewać	+	KOGO + że ZDANIE \| ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE

Zob. zdumieć