-
daw.
sprawić, że dzieje się to, o czym mowa (bez udziału woli i świadomego działania człowieka)
-
Współcześnie używane głównie w połączeniach: los, przypadek, traf zdarzył.
-
-
-
-
|
I może przypadek zdarzy, że przyszły dziejopis będzie potrafił ustalić i dowieść, po co Mikołaj Gomółka przyjechał do Jazłowca i kto wzniósł mu w tamtejszym kościele zachowany do dziś pomnik.
źródło: NKJP: Stanisław Sławomir Nicieja: Twierdze kresowe Rzeczypospolitej, 2006
|
|
Może los zdarzy, to wymienimy poglądy osobiście.
źródło: NKJP: Internet
|
|
Na co Ab-Raham pan mój rzekł: Nie lękaj się, Elizerze, gdyż Pan, przed którego oblicznością chodzę, pośle anioła swojego przed tobą i zdarzy drogę twoją, że przywieziesz żonę synowi mojemu.
źródło: NKJP: Zofia Kossak: Przymierze, 1952
|
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| 3 os. |
zdarzy
|
Czas przeszły
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| m |
ż |
n |
mo |
-mo |
| 3 os. |
zdarzył
|
zdarzyła
|
zdarzyło
|
|
|
Tryb warunkowy
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
| m |
ż |
n |
mo |
-mo |
| 3 os. |
zdarzyłby
by zdarzył
|
zdarzyłaby
by zdarzyła
|
zdarzyłoby
by zdarzyło
|
|
|
odpowiednik aspektowy:
zdarzać
-
|
+ |
zdarzyć |
+ |
|
|
|
+ |
zdarzyć |
+ |
że ZDANIE|ZDANIE PYTAJNOZALEŻNE
|
-
zach. psł.
*sъdariti
'obdarować kogoś czymś, spowodować, że komuś się poszczęściło, powiodło'
Zob. darzyć
CHRONOLOGIZACJA:
XV w.,
Bor
1455,
SStp
Data ostatniej modyfikacji: 27.12.2016