tamten I - Wielki słownik języka polskiego PAN

konkretny, mający określoną cechę, ale postrzegany przez mówiącego jako znajdujący się dalej niż inne podobne obiekty, o których mowa

1) w użyciu wewnątrztekstowym odnosi się do cechy, która została wskazana w tekście; 2) używane jako korelat relatora który oraz co

ATEMATYCZNY

antonimy:

ten I

tamten chłopak, pies, stół; tamta kobieta, kura, torba; tamto dziecko, kurczę, okno
ten i tamten
właśnie tamten, tylko tamten

	Stelli znów wydało się, że koło masztu widzi Luizę, ale nie, to była wciąż tamta kobieta w białej sukni [...]. źródło: NKJP: Stefan Chwin: Hanemann, 1995
	Stał z papierosem w zębach, w oficerkach i bryczesach jak tamci panowie, którzy przychodzili do jego żony. źródło: NKJP: Henryk Grynberg: Życie ideologiczne, osobiste, codzienne i artystyczne, 1998
	I niemal nigdy nie myślała o tamtym kwietniowym dniu, o owej nocy, spędzonej za kratą, kiedy czekała na śmierć z powodu idiotycznej papierośnicy z inicjałami I.S. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986
	W sobotę sąsiadki zbiegały się do nas, by prosić mamę o dopilnowanie wypieku, zaczynienie ciasta. I właśnie tamten smak, wygląd chleba mamy stały się dla mnie wzorcem. źródło: NKJP: Mirosław Jurgielewicz: Smaczny, bo powszedni, Gazeta Poznańska, 2001-11-16
	Łatwo jest rozróżnić tożsamość samochodów, jeżeli widzimy je obok siebie. Ten samochód jest nasz, a tamten – naszego sąsiada. Są to przecież różne przedmioty, nawet jeśli wyglądają tak samo. źródło: NKJP: Michał Śmiałek: Zrozumieć UML 2.0. Metody modelowania obiektowego, 2005

część mowy: przymiotnik

Stopień równy

Zob. tam I
Zob. ten I

Zrost pol. przysłówka tam i zaimka ten.