ktoś dźwiga na swoich barkach coś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś ma trudne lub przykre obowiązki, za wykonanie których jest odpowiedzialny

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe

	[...] w pewnym okresie dźwigał na swoich barkach cały ciężar finansowy prowadzenia wojny. źródło: NKJP: Tomasz Mirkowicz: Pielgrzymka do Ziemi Świętej Egiptu, 1999
	Jednocześnie ta istota, dźwigająca na swoich barkach kilka etatów i tysiące domowych problemów jest nazbyt słaba, by jej rączkom powierzyć choćby cząstkę władzy. źródło: NKJP: ACH TE BABY! , prasa, 1999
	Coraz mniejsza liczba ludzi zarabiających dźwigać musi na swoich barkach coraz większy ciężar emerytur, często ludzi jeszcze w pełni zdolnych do pracy. źródło: NKJP: Jan Nowak-Jeziorański: Ocalić polski cud, Gazeta Wyborcza, 1997-01-11
	W kawiarni Palae spotkać można było tych zapracowanych ludzi, którzy niedostrzegalnie dla innych dźwigali na swych barkach odpowiedzialność za to, by następny ranek był lepszy od dzisiejszego. źródło: NKJP: Bronisław Świderski: Słowa obcego, 1998
	Zapadła cisza zupełna, cień sędziego zgiął się na ścianie pod brzemieniem, bo dźwigał na barkach życie człowieka. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, npch, odmienny: dźwigać