dupa wołowa

  • wulg.  osoba nieporadna i niezdarna
  • Używana też forma skrócona: dupa.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    określenia człowieka ze względu na jego usposobienie

  • Naprawdę ożywił się, kiedy opowiedziałem o zabiciu stolarza Mamrosza. – Nareszcie! – odetchnął. – Już myślałem, że ten wasz Pełnomocnik to dupa wołowa! – Nie rozumiem. – Co „nie rozumiem”? – Rostocki spojrzał na mnie zaskoczony. – Ksiądz mu się panoszył, ludzi bałamucił, a on nic. Czemu od razu go nie wyeliminował?

    źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005

    Hayn von Czirne znowu wywinął mieczyskiem, przeszedł się, brzęcząc ostrogami. - No i co, pierdziwory? - zagrzmiał. - Co, gównoluby? Nikt nie występuje? Wiecie, za co was mam? Za dupy wołowe was mam i dupami wołowymi ogłaszam! A co? Może kto zaprzeczy?

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Szkoda, że nie wiedziałam o poprzednim cyklu dodatków i nie kupowałam. - No właśnie, ja też jestem straszna dupa wołowa, bo przegapiłem obie poprzednie serie wypuszczone przez „Rzeczpospolitą”.

    źródło: NKJP: Internet

  • typ frazy: fraza rzeczownikowa

    ż, odmienny: dupa, wołowa
Data ostatniej modyfikacji: 08.01.2014