-
wulg.
osoba nieporadna i niezdarna
-
Używana też forma skrócona: dupa.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
-
|
Naprawdę ożywił się, kiedy opowiedziałem o zabiciu stolarza Mamrosza. – Nareszcie! – odetchnął. – Już myślałem, że ten wasz Pełnomocnik to dupa wołowa! – Nie rozumiem. – Co „nie rozumiem”? – Rostocki spojrzał na mnie zaskoczony. – Ksiądz mu się panoszył, ludzi bałamucił, a on nic. Czemu od razu go nie wyeliminował?
źródło: NKJP: Małgorzata Saramonowicz: Sanatorium, 2005
|
|
Hayn von Czirne znowu wywinął mieczyskiem, przeszedł się, brzęcząc ostrogami. - No i co, pierdziwory? - zagrzmiał. - Co, gównoluby? Nikt nie występuje? Wiecie, za co was mam? Za dupy wołowe was mam i dupami wołowymi ogłaszam! A co? Może kto zaprzeczy?
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
Szkoda, że nie wiedziałam o poprzednim cyklu dodatków i nie kupowałam. - No właśnie, ja też jestem straszna dupa wołowa, bo przegapiłem obie poprzednie serie wypuszczone przez „Rzeczpospolitą”.
źródło: NKJP: Internet
|
-
typ frazy: fraza rzeczownikowa
ż, odmienny:
dupa,
wołowa
Data ostatniej modyfikacji: 08.01.2014