ktoś wywołuje wilka z lasu - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś mówi lub myśli o czymś, czego się obawia, a to się staje

Zazwyczaj używane w formie trybu rozkazującego z przeczeniem.

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Tradycja

wierzenia i przesądy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

słownictwo oceniające

	Anhegu, proszę, nie wywołuj wilka z lasu - poradził mu Barak. - Wystarczy lekki wiaterek, aby wywołać burzę piaskową. źródło: NKJP: David Eddings: Ostatnia Walka Czarodziejów, 1995
	By nie było żadnych nieporozumień, mówimy bardzo wyraźnie: teza o zagrożeniu demokracji jest bardzo mocno przesadzona i z gruntu nieprawdziwa. Dmuchajmy na zimne, ale nie wywołujmy wilka z lasu. źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 09.05.1997
	Policja niechętnie ujawnia szczegółowe informacje o tym środowisku i jego agresywnych wystąpieniach, aby nie wywoływać wilka z lasu. - Mamy bowiem potwierdzenie, że rozgłos w środkach masowego przekazu i robienie ze skinheadów modnego, bulwersującego zjawiska nasila ich ekscesy. źródło: NKJP: Jerzy Jachowicz: Gazeta Wyborcza, 1992/10/12
	Kto wymawia słowo „rozpad” albo „dekadencja”, sam wywołuje wilka z lasu, jako że historia tak się układa, jak ludzie ją sobie wyobrażają. źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Ulro, 1977
	Kaśka [...] też sama po zmroku nie wychodzi z domu. - Po co wywoływać wilka z lasu, przecież taki morderca nie patyczkowałby się ze mną. źródło: NKJP: Włodzimierz Knap: Strach przed Niemczykiem, Dziennik Polski, 2000-11-04

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch, odmienny: wywoływać;
zwykle w trybie rozkazującym