po cywilnemu
-
mając na sobie ubranie właściwe cywilowi - osobie
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Ubranie
cechy ubrań -
- być, chodzić, przyjść po cywilnemu;
- przebrany, ubrany po cywilnemu
-
Jakiś ubrany po cywilnemu oficer podniósł głowę znad planu miasta. Kolumb ściągnął obcasy i zameldował się służbiście.
źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1977
Nie chodzi w mundurze, lecz po cywilnemu. A pan generał zawsze nosił uniform.
źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996
Istnieją pewne niewielkie szanse ucieczki. Zjawię się po cywilnemu, strzelać będę z bliska, na pewniaka.
źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000
Ten wysoki to jakiś wojskowy, ale był po cywilnemu, a ten drugi mówił, żeby go nie pytać, bo to tajemnica.
źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996
Z powstania wyszła z przepustką Izby Lekarskiej, wyprowadziła na nią 10 chłopców przebranych po cywilnemu.
źródło: NKJP: Elżbieta Kotarska: Gdzie są te chłopaki dziś, Gazeta Wyborcza, 1992-08-24
-
część mowy: przysłówek