po cywilnemu

  • mając na sobie ubranie właściwe cywilowi - osobie
  • CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

    Ubranie

    cechy ubrań

    • być, chodzić, przyjść po cywilnemu;
    • przebrany, ubrany po cywilnemu
  • Jakiś ubrany po cywilnemu oficer podniósł głowę znad planu miasta. Kolumb ściągnął obcasy i zameldował się służbiście.

    źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1977

    Nie chodzi w mundurze, lecz po cywilnemu. A pan generał zawsze nosił uniform.

    źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996

    Istnieją pewne niewielkie szanse ucieczki. Zjawię się po cywilnemu, strzelać będę z bliska, na pewniaka.

    źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 2000

    Ten wysoki to jakiś wojskowy, ale był po cywilnemu, a ten drugi mówił, żeby go nie pytać, bo to tajemnica.

    źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Widnokrąg, 1996

    Z powstania wyszła z przepustką Izby Lekarskiej, wyprowadziła na nią 10 chłopców przebranych po cywilnemu.

    źródło: NKJP: Elżbieta Kotarska: Gdzie są te chłopaki dziś, Gazeta Wyborcza, 1992-08-24

  • część mowy: przysłówek

Data ostatniej modyfikacji: 31.08.2011