ktoś/coś wybija z rytmu kogoś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś lub coś dekoncentruje kogoś podczas wykonywania czynności lub w trakcie działania

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Ocena i wartościowanie

wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia

	On taki był - wulgarny, walący pięścią w stół, wtrącający się do zeznań, oskarżony mówił dwa słowa, a on piętnaście. Wybijał z rytmu, tak jak tylko mógł. Obrońca na rozprawie nie robił praktycznie nic. źródło: NKJP: Jajkiem w Lenina, Dziennik Polski, 2003-08-14
	Ramowe 20 sekund na kilka słów o sobie, potem pytania od jury [...]. Często górę nad rzeczywistością brały emocje. Wyraźne zdenerwowanie i trema nieco wybijały uczestniczki z rytmu. źródło: NKJP: Jakub Pietrzak: Piękno zbawi świat..., Wieści Podwarszawskie, 2003-03-16
	Dla widzów na pewno irytująca była też obecność w telewizyjnym studiu publiczności. Przez długie oklaski bohaterowie programu byli wybijani z rytmu, a ich słowa chwilami stawały się niezrozumiałe. źródło: NKJP: Witold Pustułka: Starcie gigantów, Dziennik Zachodni, 2007-10-02
	Już nie obstrukcją, ale urozmaiceniem, często wybijającym z rytmu mówcę, były okrzyki prowadzące do ogólnego rozgardiaszu, gdy debata była gorąca. źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch; odmienny: wybijać