-
pot.
nadawca, komentując poprzedzającą wypowiedź, mówi, że to, co zostało właśnie powiedziane, jest prawdą i że dobrze jest, że zostało to powiedziane
-
w postpozycji możliwe przytoczenie tej części sądu, z którą mówiący się zgadza
-
-
-
używane jako reakcja na czyjąś wypowiedź
-
-
|
- Właściwie to dla nas, ciemnych Europejców, nie ma jak nietrzeźwy racjonalizm.
- Święta racja, Herr Pilatus.
źródło: NKJP: Piotr Pietucha: Stróż obłąkanych, 2004
|
|
- Tobie nie mogę powierzyć tego zadania.
- Święta racja - przytaknął bosman. - A gdybym ja poszedł na zwiady...? \
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
|
|
– ...jedyne w tym dobre, że się nie męczyła – słyszę jej głos i odpowiedź tamtej, że święta racja i Bogu dzięki, bo najgorsze takie choroby [...].
źródło: NKJP: Witold Horwath: Seans, 1997
|
-
część mowy: komentarz metatekstowy
podklasa: dopowiedzenie
-
/święta racja/
po Zd. ozn. |
szyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: stały: postpozycja względem obligatoryjnego poprzedzającego kontekstu |
Data ostatniej modyfikacji: 18.04.2015