słowo daję

  • nadawca mówi, że treść danej wypowiedzi jest prawdą
  • wewnątrz zdania używane parentetycznie

  • wykładnik oceny prawdziwości sądu

  • może służyć do wyrażenia zaskoczenia i dezaprobaty względem danego stanu rzeczy

  • Nie zamierzałem mu nic zrobić! Słowo daję! Przysięgam! Musiałem się bronić!

    źródło: NKJP: Michał Bielecki: Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S.A., 1997

    Po czym pokręcił głową: - A pan... skąd mnie zna?
    Bo ja pana pierwszy raz widzę, daję słowo.

    źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Obłęd, 1983

    Ponury brodaty facet przejrzał się w lusterku i, słowo daję, uśmiechnął się do siebie!

    źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1997

    - Słowo daję, niedługo cię przerosnę! Już przerastam...

    źródło: NKJP: Maria Borowa: Dominika znaczy niedziela, 1993

    - Benisiu, na miłość boską - mówił Czesław zdejmując w przedpokoju burkę i obrzucając żonę krytycznym spojrzeniem. - Słowo daję, że pozamykam wszystkie książki i będę ci je wydawał od czasu do czasu!

    źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

  • część mowy: komentarz metatekstowy

    podklasa: przyzdaniowy

  • słowo daję, _
    ze Zd. ozn.
    szyk: zewnętrzny: zmienny względem wprowadzanego zdania
    wewnętrzny: zmienny
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015