sto lat

Rzucam się do drzwi i otwieram je gwałtownym szarpnięciem. Na progu stoi Agnieszka, a za nią Wiesiek. - Sto lat - życzy mi Agnieszka.
Nie wiem, czy Wiesiek czegoś mi życzył, może tak, może nie, dostałam od niego portmonetkę z zamkiem błyskawicznym [...].

źródło: NKJP: Ewa Nowacka: Może nie, może tak, 1976

Ponad wszystko pragnęłam, by goście weselni dostrzegli w końcu moje istnienie. Gdy oczy biesiadników skupiły się na maślanej róży i napisie „Sto lat młodej parze!”, wdrapałam się na kolana ojca, a potem pacnęłam na ciasto.

źródło: NKJP: Hanna Kowalewska: Tego lata, w Zawrociu, 1998

Sto lat. Wszystkiego najlepszego - rzekł później, wręczając mi kopertę z pieniędzmi.

źródło: NKJP: Dagmara Półtorak: Tak trudno być mną!, 2010