piasek pod powiekami

[...] skądś dochodziło chrapanie. Z daleka ujadały psy… Nocleg na paulistańskiej faweli nie należał do najbardziej komfortowych; wstałem z piaskiem pod powiekami.

źródło: NKJP: Olgierd Budrewicz: Piekło w kolorach, 1997

Doktor Willy Schötzl, chirurg w szpitalu przejściowym przy Rehdigerplatz, nie spał od trzydziestu godzin. Czuł piasek pod powiekami i słaniał się na nogach, kiedy wbijał wzrok w plątaninę tkanek w mięśniu piersiowym większym i starał się trafić pęsetą w spłaszczony ołów, który tkwił niezbyt głęboko, w części obojczykowej mięśnia.

źródło: NKJP: Marek Krajewski: Festung Breslau, 2006

Kładę się wreszcie do łóżka, zamykam oczy. Trzy kwadranse niebytu. Budzę się, znowu piasek pod powiekami. Trzeba się doprowadzić do porządku, żeby jakoś wyglądać, chociaż psu na budę to się zda.

źródło: NKJP: Józef Hen: Bruliony profesora T., 2006

Po ósmej wjechałem do garażu. Piasek w oczach ... i tylko marzenie, żeby usiąść, napić się piwa i iść spać...

źródło: NKJP: Dawid Bieńkowski: Nic, 2005

Kiedy z piaskiem w oczach, zataczając się z głodu i zmęczenia wychodziłem z Teatru Kameralnego o pierwszej w nocy już w sobotę, pomyślałem, że są granice brawury, po przekroczeniu których mechanizm działania widza musi się wyłączyć.

źródło: NKJP: Tadeusz Nyczek: Dwanaście godzin z Rilkem, Gazeta Wyborcza, 1992-01-08