ktoś upadł na duchu

Zrujnowani pogorzelcy upadli na duchu. Jedni powędrowali w świat, inni popadli w nieróbstwo i pijaństwo.

źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Wieża Jaskółki, 1997

Minęło 20 lat, jestem na jakimś przyjęciu i słyszę, jak jeden z kolegów opowiada komuś o tym obywatelskim epizodzie swego życia, o tym, jak to został w tej instytucji, przyjął na siebie odpowiedzialność, stawił czoło. I ja wtedy nagle upadłem na duchu i pomyślałem sobie: historii nie ma, historia to jest to, co facet o sile przebicia wykrzyczy.

źródło: NKJP: Jerzy Markuszewski: Patriota z nogą na hamulcu, Gazeta Wyborcza, 1996-06-22

[...] na skwaszonej twarzy nie miał już zawadiackiego wyrazu. Była zachmurzona, markotna, ale oczy, wciąż zacięte, świadczyły o tym, że nie upadł na duchu i tak łatwo nie ustąpi z pola walki.

źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Dzikie banany, 1960

Na Jankowickiej spędził trzydzieści pięć lat. Gdy nie miał jeszcze wózka, przesiadywał na balkonie i obserwował, jak bawią się jego rówieśnicy. Konflikt z ojcem narastał. Dwa razy przechodził kryzys, upadł na duchu. Wiedział, że jeśli nie wydostanie się tego miejsca, długo nie pożyje.

źródło: NKJP: Adrian Czarnota: Już nie jestem Arkiem spod czereśni, Tygodnik Rybnicki, 2007-10-16

Przy tak wysokiej stawce dziwić może niemrawość przygotowań i coraz bardziej widoczny brak pomysłów na zaistnienie w wyborach prezydenckich. To trochę tak, jakby wszyscy stracili już ochotę do walki, jakby stracili ducha i wiarę, że coś jeszcze można wskórać.

źródło: NKJP: Janina Paradowska: Bez wiary, bez ducha, Polityka, 2000