mienie

  • urzęd.  ogół przedmiotów i obiektów należących do danej osoby lub instytucji
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Finanse

    własność

  • synonimy:  dobytek
    majątek
    • mienie komunalne, państwowe, publiczne, społeczne; nieruchome, ruchome; poniemieckie, pożydowskie
    • mienie dużej, znacznej wartości
    • ubezpieczenie, uszkodzenie, zniszczenie; kradzież, zabór, zagarnięcie; ochrona, zabezpieczenie; konfiskata, przepadek mienia
    • nabyć, odzyskać, utracić mienie
  • W czasie oblężenia twierdzy Breslau Cornelius Wirth zainteresował się dziełami sztuki, masowo wyprzedawanymi przez bogaczy – zarówno przedwojennych, jak i tych, którzy ukradli pożydowskie mienie.

    źródło: NKJP: Marek Krajewski, Festung Breslau, 2006

    [...] wiedzą, że spalone samochody należą przecież do ich ojców, wszczepiony przez rodziców realizm nie pozwala im mimo wszystko niszczyć mienia, znają cenę pracy i cenę włożonego w nią wysiłku.

    źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1981

    Żadnego z właścicieli nie zamordowano, dworu nie spalono, nie skonfiskowano mienia prywatnego. Mieszkali jak dawniej i jak dawniej spacerowali spokojnie po wiejskich drogach, odwiedzali znajomych, przyjmowali przyjaciół i uciekinierów.

    źródło: NKJP: Danuta Koral: Wydziedziczeni, 1997

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. mienie
    mienia
    D. mienia
    mień
    C. mieniu
    mieniom
    B. mienie
    mienia
    N. mieniem
    mieniami
    Ms. mieniu
    mieniach
    W. mienie
    mienia

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • psł. *jьměnьje 'posiadanie; to, co się posiada, posiadłość, majątek'

    Zob. mieć

CHRONOLOGIZACJA:
XIV w., Bańk
XIV w., Bor
FRAZEOLOGIZMY:
Data ostatniej modyfikacji: 16.05.2014