ktoś padł plackiem

  • pot.  ktoś szybko położył się płasko, przywierając brzuchem do ziemi lub innej powierzchni
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego

    czynności i stany fizjologiczne

    • ktoś padł plackiem na ziemię; na brzuch
  • Kierowałam się na kościół, wyraźnie widniejący na tle nieba. Placówka niemiecka wypatrzyła poruszającą się sylwetkę. Rozszczekały się znów karabiny. Padłam plackiem przy drodze.

    źródło: NKJP: Maria Ginter: Wspomnienia, Literatura, 1984

    Zerknąłem na moich dworzan. Oni się nie śmieli. Padli plackiem na ziemię i tak leżeli w poddaniu wielkim. Królowa nie zaszczyciła ich ani jednym spojrzeniem.

    źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om Opowieść hipotetyczna, 1974

    Biegli resztę drogi, padając, zahaczając plecakami o gąszcz, drapiąc ciało do krwi. Padli plackiem, pijąc aż do bólu rozdętych żołądków, nareszcie, do syta, bez zdejmowania plecaków.

    źródło: NKJP: Kazimierz Kaz Ostaszewicz: Południowy wiatr Arizony, 2006

  • typ frazy: fraza czasownikowa

    dk, npch; odmienny: paść

    odpowiednik aspektowy: ktoś pada plackiem

Data ostatniej modyfikacji: 10.04.2017