-
forma poufałego zwrócenia się do mężczyzny równego lub niższego rangą w stosunku do mówiącego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia osób wchodzących w relacje międzyludzkie
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie
-
|
- Józiu, przywitaj się z księdzem Szotarskim. - Witaj, przyjacielu - powiedział do mnie gość wuja i podał rękę.
źródło: NKJP: Kazimierz Orłoś: Niebieski szklarz, 1996
|
|
Wychyla się szofer...[....] - Nie pomógłbyś, przyjacielu, szafę przewieźć? Pół stówy za pół godziny... - [...]- Połakomiłem się, wsiadłem.
źródło: NKJP: Edward Redliński: Szczurojorczycy, 1994
|
|
Pogodna twarz budziła zaufanie, choć była zeszpecona przepaską na oku. - Witaj. Jak cię zwą, przyjacielu? - Hasi. - Chciałem ci podziękować, Hasi, za wczorajszą pomoc.
źródło: NKJP: Bartłomiej Misiniec: Gladiatorzy i piraci, 2009
|
|
- Możesz mi zdradzić, dla kogo pracujesz, przyjacielu? - zapytałem. Facet zastanawiał się przez dłuższą chwilę, [...]
źródło: NKJP: Katarzyna Pisarzewska: Koncert łgarzy, 2009
|
-
część mowy: rzeczownik
Inne uwagi
Używany tylko W. lp
-
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. przyjaciel
Data ostatniej modyfikacji: 17.03.2013