w imię

  • nadawca nazywa ideę lub osobę, do których się odwołuje i ze względu na które dzieje się to, o czym mowa
  • wykładnik relacji zależności

  • Patrzymy ze zgrozą, przerażeniem i zgorszeniem na to, co działo się w czasach inkwizycji czy wojny trzydziestoletniej - że w imię Jezusa ktoś kogoś torturował, skazywał na wygnanie czy zabijał.

    źródło: NKJP: Mieczysław Maliński: Zamyślenia, 1998

    Może tylko my - filozofowie - wierzyliśmy wciąż, że w imię wartości uniwersalnych i intelektualnej wolności lepiej jest koncentrować się na analizie idei niż na zmaganiach politycznych.

    źródło: NKJP: Adam Michnik, Józef Tischner, Jacek Żakowski: Między Panem a Plebanem, 1995

    Na tym polega ta ich moralność, w imię której prowadzą wojnę.

    źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Początek, 1986

    Bo granica między nieustępliwością w imię przepisów i dyscypliny a pospolitym chamstwem w niektórych przypadkach może wydawać się trudno uchwytna [...].

    źródło: NKJP: Jarosław Józef Szczepański: Górnik polski, 2005

    Konieczność propagandowego wspierania bieżącej polityki doprowadziła do powstania ponadczasowego utworu ożywiającego ducha rekonkwisty i wzywającego w jego imię do zaprzestania wewnętrznych waśni i sporów.

    źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze Chrystusa, 2007

  • część mowy: przyimek

  • w imię KOGO / CZEGO
    w CZYJE imię
    Rz. - osoba, idea
    szyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
    wewnętrzny: stały
Data ostatniej modyfikacji: 15.01.2019