ktoś puszcza coś płazem komuś - Wielki słownik języka polskiego PAN

ktoś traktuje kogoś pobłażliwie, wybacza mu to, o czym mowa, i nie karze go za to

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Prawo i łamanie prawa

więzienie i kara

	[...] zdradzał ją non-stop, lecz ona go kochała tak mocno, że wszelkie grzeszki puszczała mu płazem, gdy skruszony wracał na łono rodziny. źródło: NKJP: KAROL: Rozwód cdn., Gazeta Poznańska, 2006-01-07
	Oświadczyłem mu, niedwuznacznie, że mam sierdzistą naturę, nie znoszącą zniewagi, i że wyrządzone mi krzywdy nie zawsze puszczam płazem. źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
	Człowiek całe życie na coś pracuje, oszczędza, a potem przychodzi złodziej i mu wszystko zabiera. Tego nie można darować, puszczać płazem, udawać, że się nie widzi! źródło: NKJP: Magdalena Grochowalska: Nie radzę ze mną zaczynać, Express Ilustrowany, 2003-02-15
	Kradzież jedzenia była w społeczności wiejskiej uważana za ciężkie przestępstwo, której nigdy nie puszczano płazem. źródło: NKJP:Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
	Problem z puszczaniem płazem drobnych występków tkwi w braku granicy - nie wiemy, w którym punkcie nasza pobłażliwość ma się wyczerpać. źródło: NKJP:Jacek Kwosek, Agnieszka Budzyńska-Daca: Erystyka czyli o sztuce prowadzenia sporów, 2009

typ frazy: fraza czasownikowa

ndk, pch; odmienny: puszczać