ani, ani
-
pot. mówiący wskazuje na to, że to, o czym mowa, nie jest nawet w najmniejszym stopniu prawdziwe
-
Używane najczęściej jako samodzielne zdanie.
-
wykładnik zaprzeczenia
-
Wczepił pazury w kudły i szarpie do bólu, a tu ani, ani... Sierść przyrosła.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
- Jesteś diabelnie tajemniczy. Nic mi nie powiesz?
- Ani, ani. Jak niespodzianka, to niespodzianka.źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Jeżeli ze mną pojedziesz, 1993
Henryk spojrzał jeszcze raz na tamtego człowieka. Wcale niepodobny do Kozikowskiego. Ani, ani. Jak mógł się tak pomylić?
źródło: NKJP: Czesław Karkowski: Kamienna drabina, 2008
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
ani, ani
w Zd.twierdz.szyk: wewnętrzny: stały
zazwyczaj w postpozycji do wcześniejszego sądu -
Zob. ani