na wpół

rzadziej wpół II

  • to, o czym mowa, ma daną cechę w stopniu za małym, by można było z całą pewnością powiedzieć, że ją ma; jest coś, co powoduje, że można powiedzieć, że ma tę cechę
  • wykładnik stopnia cechy

  • (quasi)synonimy:  częściowo II
    niezupełnie
    (quasi)antonimy:  całkiem
  • Raz tylko rodzimy się na ziemi i spędzamy mnóstwo czasu na różnych błazeństwach i małpiarstwach, na wpół domyślając się, co one naprawdę warte, ale trudno trzymając pióro schodzić poniżej poziomu swojej świadomości, bo w tym przynajmniej chce się zachować dla siebie szacunek.

    źródło: NKJP:Czesław Miłosz: Ziemia Urlo, 1977

    Cienie przemykające się po na wpół wykarczowanej alei, niknące za podwórzem.

    źródło: NKJP: Teresa Bojarska: Świtanie, przemijanie, 1996

    Dotarli do wojskowego obozu, rozmieszczonego dokoła zrujnowanej, na wpół spalonej warowni.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Chrzest ognia, 1996

    - Muszę cię poczuć chociaż przez chwilę, czekałem na to cały rok - odrzekł na wpół przytomnie.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1992

    - Bardzo chętnie! Niby to Kraków, gdzie miałem paru znajomych, a jednak nie Kraków... Mógłbym co prawda wybrać się na ulicę Skałeczną... choćby z ciekawości - ostatnie zdanie dokończył jakby na wpół do siebie.

    źródło: NKJP: Dorota Terakowska: Władca Lewawu, 1989

  • część mowy: operator metapredykatywny

  • na wpół _
    Cz., Przym. st. równy, Przysł. st. równy - cecha stopniowalna
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnętrzny:stały: antepozycja
Data ostatniej modyfikacji: 19.07.2018