na wpół _, na wpół _

  • obiekt, o którym mowa, ma w połowie jedną z cech nazwanych przez mówiącego, a w połowie drugą z tych cech, tak że trudno powiedzieć, która z nich mu przysługuje
  • wykładnik dodawania

  • (quasi)synonimy:  ni _, ni _
    ni to _, ni to _
  • Trwała w dziwnym stanie, na wpół omdlenia, na wpół snu, jednocześnie kontrolując sytuację.

    źródło: NKJP: Maria Nurowska: Panny i wdowy. Czyściec, 1992

    Heinrichowi napłynęły do oczu łzy, więc oparł głowę na ramieniu Stelli i tak szli, na wpół przysypiając, na wpół śmiejąc się [...].

    źródło: NKJP: Stefan Chwin: Hanemann, 1995

    Kobieta uciekała z przestrachem, a na wpół zrozpaczony, na wpół zdumiony facet długo wiercił się w łóżku.

    źródło: NKJP: Mariusz Sieniewicz: Czwarte niebo, 2003

    Wystarczyło mi rzucić hasło, a już Piotruś i Pawełek prężyli się przede mną i wykrzykiwali na wpół po rosyjsku, na wpół po polsku:
    - Rady staratsia, wasze Sokole Pióro!

    źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

    - Bóg jest - powiedział jeszcze raz, na wpół do mnie, na wpół do siebie.

    źródło: NKJP: Jacek Bocheński: Tabu, 1965

  • część mowy: spójnik

  • na wpół _, na wpół _
    w obu pozycjach człony funkcjonalnie jednorodne
    szyk: zewnętrzny: stała antepozycja względem wprowadzanej frazy
    wewnętrzny: stały
Data ostatniej modyfikacji: 20.01.2019