dysponent

  • urzęd.  osoba lub instytucja rozporządzająca jakimiś dobrami i decydująca o ich przeznaczeniu
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Funkcjonowanie państwa

    urzędy i ich funkcjonowanie


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Prawo i łamanie prawa

    regulacje prawne

    • główny, jedyny, wyłączny; polityczny dysponent
    • dysponent budżetu, funduszu, majątku, pieniędzy, środków publicznych
    • na wniosek dysponenta
  • Sądzę, że Komitet Badań Naukowych jako główny dysponent środków przeznaczonych na badania w Polsce jest w tej chwili lepiej postrzegany niż na początku procesu tej bardzo głębokiej reformy w sferze nauki.

    źródło: NKJP: Sprawozdanie stenograficzne z obrad Sejmu RP z dnia 30.04.1993

    Z wyjaśnień Urzędu Miasta wynika, że w przypadku, kiedy dysponent budynku proponuje poszkodowanym przydzielenie lokalu zamiennego w swoich zasobach, to miasto nie ma już takiego obowiązku.

    źródło: NKJP: Eryk Szafrański: Za mało spaleni, Dziennik Zachodni, 2004-01-23

    Lekarz rodzinny nie do końca ma swobodę w dysponowaniu budżetem. Musi się z tych pieniędzy rozliczyć z dysponentem budżetu. Nie wolno mu po prostu wydać ich na kupno samochodu czy budowę domu.

    źródło: NKJP: Elżbieta Cichocka: Wiemy, jak to zmienić, Gazeta Wyborcza, 1997-04-23

    Na szczęście administratorzy i dysponenci dóbr kultury zgromadzonych w obiektach sakralnych coraz częściej dysponują ich dokumentacją opisowo-fotograficzną.

    źródło: NKJP: (EK): Z wytrychem do kościoła, Dziennik Polski, 2005-07-23

    Pomoc będzie udzielana w formie zasiłku pieniężnego, a dysponentami środków będą dyrektorzy placówek oświatowych.

    źródło: NKJP: (AR): Zasiłki dla nauczycieli, Gazeta Krakowska, 2002-03-05

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. dysponent
    dysponenci
    ndepr
    dysponenty
    depr
    D. dysponenta
    dysponentów
    C. dysponentowi
    dysponentom
    B. dysponenta
    dysponentów
    N. dysponentem
    dysponentami
    Ms. dysponencie
    dysponentach
    W. dysponencie
    dysponenci
    ndepr
    dysponenty
    depr
  • bez ograniczeń + dysponent +
    CZEGO
  • niem. Disponent

    z łac. dispōnens, dispōnentis 'układający, porządkujący, zarządzający'

CHRONOLOGIZACJA:
1861, SJPWil
Data ostatniej modyfikacji: 17.11.2016