na nieszczęście

  • mówiący uważa, że źle, że jest tak, jak o tym mowa
  • komentarz przyrematyczny

  • wykładnik postawy emocjonalnej

  • Chłopcy wolą króliki. Na nieszczęście króliki chorują.

    źródło: NKJP: Ojciec swoich dzieci, Dziennik Polski, 1998-09-18

    Na nieszczęście świat obecny nie jest taki, jakim był poprzednio - każdy chce pisać książki, a dzieci nie słuchają rodziców.

    źródło: NKJP: Teodor Krzysztof Toeplitz: Mój wybór. Rzeczy mniejsze, 1998

    Ośmieleni jego nieobecnością, ruszyli do ataku. Na nieszczęście bez sensu - bo od północy, gdzie Jaworski, Kłosek i nieznany mi z nazwiska kaemista i tak się nie udzielali.

    źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008

    Na jednej z dziur nie opanował motocykla i mimo tego, iż próbował jeszcze ratować się przed upadkiem, zanotował efektowną, w swoim dawnym stylu, lecz na nieszczęście pechową w skutkach wywrotkę.

    źródło: NKJP: Skóra na „niedźwiadkach”..., Dziennik Polski, 2003-04-16

  • część mowy: partykuła

    podklasa: preferencji

  • na nieszczęście _
    w Zd. twier.
    szyk: wewnętrzny: stały
    zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja