na grandę

  • pot.  przest.  w sposób arogancki, wbrew czyjejś woli
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • Garstka skazanej na zagładę inteligencji, nieumiejącej jeszcze siłą zdobywać miejsc, bić wszy, wymyślać dyżurnym ani pchać się na grandę po drugą porcję zupy - w ogóle frajerki, jak nas nazywają z pogardą.

    źródło: NKJP: Beata Obertyńska: W domu niewoli, 2005

    A my co? My na grandę chcemy wierzyć, chcemy uczepić się jakiejś innej tratwy, odczepiwszy się od religii, tego „opium dla ludu”. I co? I wobec tego narkotyzujemy się ordynarnymi namiastkami.

    źródło: NKJP: Andrzej Bobkowski: Szkice piórkiem: (Francja 1940-1944), 1957

    Od razu odpowiem na pytanie: nie ma takiej możliwości, o jakiej mówiono tutaj bardzo dużo, żebyśmy prywatyzowali na grandę, bo prywatyzacja na grandę, dzika prywatyzacja, to jest to, co odbywa się w tym momencie.

    źródło: NKJP: 20. posiedzenie Senatu RP, stenogram, wersja robocza

    Teodor Haniak: „Dwóch marynarzy wzięło mnie i siostrę do szalupy. Strzelali, bo ludzie na grandę pchali się i by szalupę zatopili”.

    źródło: NKJP: Lidia Ostałowska: Do łez, Gazeta Wyborcza, 1995-06-03

  • typ frazy: fraza przysłówkowa

    ndm
Data ostatniej modyfikacji: 03.12.2018