z gwinta

Choć z założenia Szajbus jest miłośnikiem wiśniówki popijanej z gwinta. To nieodłączny jego atrybut, podobnie jak kilka zegarków, plik starych zdjęć z autografami i małe, skrzeczące radyjko.

źródło: NKJP: Anna Szulc: Miasto szajbusów, Polityka, 2000-09-23

Nie obchodząc bufetu, po omacku odszukałem podręczną flaszkę skrytą pod ladą i łyknąłem z gwinta.

źródło: NKJP: Artur Baniewicz: Kisuny, 2008

Wszyscy ciągnęli z gwinta ciepłą już wódkę. Pan Mirosław krzywił się, ale nic nie mówił.

źródło: NKJP: Wojciech Chmielewski: Brzytwa, 2008

– To się nie przejmuj. Dam sobie radę. I temu Pawłowi też nic nie mów. Niczego mi nie udowodni – Ewa brawurowo chlapnęła z gwinta kolejną pięćdziesiątkę koniaku.

źródło: NKJP: Joanna Szymczyk: Ewa i złoty kot, 2004