minstrel

  • artysta przebywający w średniowieczu na dworze królewskim lub wędrujący z miasta do miasta, zajmujący się śpiewaniem i komponowaniem pieśni oraz recytowaniem poezji
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    świat dawnych epok i wydarzenia historyczne


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    muzyka

  • hiperonimy:  artysta
    • wędrowni minstrele
    • pieśni minstreli
  • Lasy rozbrzmiały odgłosami myśliwskich rogów, okna zamku jaśniały światłem, ściany trzęsły się od krzyków i muzyki. Nie było dnia, żeby w salach nie gościli minstrele, kuglarze czy tancerze.

    źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005

    Młodzieniec próbuje przekrzyczeć gwar uczty, wrzaski błaznów i pieśni minstrelów, aby opowiedzieć, zmagając się z oporem języka, w czym dopomaga mu wino, sprośną anegdotę o tatarskiej brance.

    źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003

    Malarze wzięli się do dekoracji i portretów, poeci pisali peany, panegiryki i hymny pochwalne. Najdroższe burgundzkie wina pieściły gardła minstreli i recytatorów.

    źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Witaj Wieszczu!, Polityka, 2002-08-10

    Przy strzemieniu zaś minstrel z lutnią szedł, pieśń pewno śpiewając o czynach sławnych albo miłowaniu wielkim.

    źródło: NKJP: Tomasz Borówka, Ryszard Parka: Rządy Piastów cz. II, 2004-10-14

    Najnowszy album grupy przekonuje jednak, że choć być może Blackmore wygląda idiotycznie przebrany za dworskiego minstrela, to nie stracił całkowicie ikry i nadal wygrywa na swej gitarze soczyste solówki.

    źródło: NKJP: Paweł Gzyl: Dziennik Polski, 2008-08-21

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. minstrel
    minstrele
    ndepr
    minstrele
    depr
    D. minstrela
    minstreli
    rzadziej minstrelów
    C. minstrelowi
    minstrelom
    B. minstrela
    minstreli
    rzadziej minstrelów
    N. minstrelem
    minstrelami
    Ms. minstrelu
    minstrelach
    W. minstrelu
    minstrele
    ndepr
    minstrele
    depr
  • ang.

    z st.fr. menestrel

    Pierwotnym źródłem jest p.-łac. ministrellus, zdrobnienie łac. minister 'sługa, służący, pomocnik'

CHRONOLOGIZACJA:
1848, Gazeta Warszawska, books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 14.03.2017