minstrel
-
artysta przebywający w średniowieczu na dworze królewskim lub wędrujący z miasta do miasta, zajmujący się śpiewaniem i komponowaniem pieśni oraz recytowaniem poezji
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
muzyka -
hiperonimy: artysta
-
- wędrowni minstrele
- pieśni minstreli
-
Lasy rozbrzmiały odgłosami myśliwskich rogów, okna zamku jaśniały światłem, ściany trzęsły się od krzyków i muzyki. Nie było dnia, żeby w salach nie gościli minstrele, kuglarze czy tancerze.
źródło: NKJP: Iwona Surmik: Ostatni smok, 2005
Młodzieniec próbuje przekrzyczeć gwar uczty, wrzaski błaznów i pieśni minstrelów, aby opowiedzieć, zmagając się z oporem języka, w czym dopomaga mu wino, sprośną anegdotę o tatarskiej brance.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Uczeń czarnoksiężnika, 2003
Malarze wzięli się do dekoracji i portretów, poeci pisali peany, panegiryki i hymny pochwalne. Najdroższe burgundzkie wina pieściły gardła minstreli i recytatorów.
źródło: NKJP: Ludwik Stomma: Witaj Wieszczu!, Polityka, 2002-08-10
Przy strzemieniu zaś minstrel z lutnią szedł, pieśń pewno śpiewając o czynach sławnych albo miłowaniu wielkim.
źródło: NKJP: Tomasz Borówka, Ryszard Parka: Rządy Piastów cz. II, 2004-10-14
Najnowszy album grupy przekonuje jednak, że choć być może Blackmore wygląda idiotycznie przebrany za dworskiego minstrela, to nie stracił całkowicie ikry i nadal wygrywa na swej gitarze soczyste solówki.
źródło: NKJP: Paweł Gzyl: Dziennik Polski, 2008-08-21
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. minstrel
minstrele
ndepr minstrele
depr D. minstrela
minstreli
rzadziej minstrelów
C. minstrelowi
minstrelom
B. minstrela
minstreli
rzadziej minstrelów
N. minstrelem
minstrelami
Ms. minstrelu
minstrelach
W. minstrelu
minstrele
ndepr minstrele
depr -
ang.
z st.fr. menestrel
Pierwotnym źródłem jest p.-łac. ministrellus, zdrobnienie łac. minister 'sługa, służący, pomocnik'