-
nadawca wskazuje osobę, na której rozkaz lub sugestię ktoś jest gotowy natychmiast coś zrobić
-
wykładnik relacji
-
Na skinienie Saula banda najemników rzuciła się z krwiożerczą furią na miasto, położyła trupem wszystkich kapłanów z Achimelechem włącznie, a potem wycięła w pień całą ludność wraz z kobietami i dziećmi.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
Złożywszy dłonie oddali pokłon. Bosi, bezszelestnie wsunęli się na skinienie kucharza.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Kamienne tablice, 1966
Przedstawia się jako jego osobisty charakteryzator, chociaż aktor przeważnie sam nakłada puder, skrapia sztucznym potem twarz, poprawia włosy. Drugi mężczyzna trzyma kurtkę Aamira, trzeci jest tylko od tego, by na skinienie zziębniętego gwiazdora przynieść mu kubek herbaty.
źródło: NKJP: Joanna Karolina Zając, Bartek Dobroch: Kaszmir z Giewontem w tle, Polityka, 2006-03-18
Stary ma tu nieograniczoną władzę. Każdego z nas może zatłuc na śmierć jak szczeniaka. Ma wśród załogi kilku siepaczy, gotowych dopuścić się każdej zbrodni na jego skinienie.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Wyspa Robinsona, 1954
Podziwiam załogę. Cóż za twardzi chłopcy! Jest przecież koło zera, a oni, doszczętnie przemoknięci, tkwią twardo na nawietrznej burcie, gotowi do akcji na każde skinienie kapitana.
źródło: NKJP: Andrzej Urbańczyk: Dziękuję ci, Pacyfiku, 1985
-
część mowy: przyimek
-
na skinienie KOGO
na CZYJE skinienie
Rz. - osobaszyk: zewnętrzny: stały: antepozycja, Zaimek w interpozycji
wewnętrzny: stały