do cna
-
książk. w maksymalnym stopniu
-
[do cna]
-
wykładnik stopnia cechy
-
synonimy: do gruntu
do imentu
do spodu
(quasi)synonimy: całkiem
całkowicie
do szczętu
kompletnie II
zupełnie
-
Opinia publiczna uważała, że urząd celny jest do cna skorumpowany i wymaga zasadniczej reformy.
źródło: NKJP: Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki, 1999
[...] obozowaliśmy w głębi lasu, dwa kilometry od Krzyża na rogatkach, więc nie było potrzeby wystawiać czatów, tym bardziej że chłopcy byli do cna wyczerpani i pożytek z takiego czuwania byłby co najwyżej teoretyczny [...].
źródło: NKJP: Christian Skrzyposzek: Wolna Trybuna, 1985
To chyba zrozumiałe, że fascynacji tą kobietą mój ojciec uległ do cna. Był przecież poetą, na kilometr potrafił wyczuć w człowieku owo tajemnicze „coś”.
źródło: NKJP: Kira Gałczyńska: Nie wrócę tu nigdy czyli Pożegnanie z Mazurami, 1998
Mróz ścinał powietrze, osada ginęła wśród przepastnych zasp, w śniegu przekopywano korytarze, głębokie jak okopy z czasów pierwszej wojny światowej. Z zawianych namiotów sterczały tylko dachy, a kopce ziemianek śnieg potrafił nocą zasypać do cna z drzwiami i oknami.
źródło: NKJP: Jerzy Krzysztoń: Wielbłąd na stepie, 1978
-
część mowy: operator metapredykatywny
-
do cna _
Cz., Przym. nazywający zmianę, najczęściej wyczerpywanie się, ubywanie czegośszyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: zmienny -
Prawdopodobnie jest to wariant dialektalnego wyrażenia do kna / do knu 'zupełnie', gdzie kien (lub kień) to 'obcięty pień drzewa, konar' z psł. dial. *kъnъ (lub *kъnь) '(obrąbany) pień drzewa, kloc', od czego także knieja (zob.).