na odchodnym

Wypisali dziecko krańcowo odwodnione. Ordynatora nie było. Lekarzowi wystarczyło zdanie położnej: - Niech go pani zabiera, ale już! - krzyknęła na odchodnym.

źródło: NKJP: Ewa Berberyusz: Moja teczka, 2006

Po śniadaniu gościnny Słowak odprowadził Wojciucha na dworzec kolejowy, wykupił bilet i wsadził do właściwego pociągu. Polak zapowiedział na odchodnym, że w drodze powrotnej znowu ich odwiedzi.

źródło: NKJP: Alfons Filar: Śladami tatrzańskich kurierów, 1995

[...] na odchodnym przejechała gorącym spojrzeniem po brwiach Hansa, aż mu uszy spurpurowiały.

źródło: NKJP: Marian Pankowski: Fara na Pomorzu, 1997

Ten żegna się z wiceprezydentami. Zabiera swoją teczkę, ubiera się i wychodzi z ratusza. - Powodzenia! - życzą mu na odchodne urzędniczki.

źródło: NKJP: Fotel Kozaka, Życie Warszawy 2002

- Czekajcie... już ja waszym ojcom powiem! - pogroziła im jeszcze na odchodne i zniknęła za drzewami.

źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954

Przyniosłem ze szpitala pół paczki herbaty, trochę cukru, pół bochenka chleba, kawałek sera, dwa kotlety. Dała mi to salowa Jadzia na odchodne. Wyszła za mną na korytarz, kiedy poszedłem się z nią pożegnać.

źródło: NKJP: Wiesław Myśliwski: Kamień na kamieniu, 2008