po wierzchu

Bohaterki „Lamentu” są niestety banalne, bo stereotypowo i po wierzchu potraktował je autor sztuki. To zaledwie portreciki wydarte jakby z gazetowego reportażu.

źródło: NKJP: Błażej Kusztelski: Dola kobieca, Gazeta Poznańska, 2004-03-12

I w rozmowie zawsze dwa nurty. Po wierzchu Merton, Sontag, Witkacy, wielkie słowa, wielkie nazwiska, a pod spodem - cienka ironia, niechęć do filozoficznej ciężkości, gotowość obrócenia wszystkiego w żart, łakoma chęć śmiechu. Cóż za pułapki!

źródło: NKJP: Stefan Chwin: Rady i niepokoje, Gazeta Wyborcza, 1997-09-09

Balansuje na granicy tragedii, dramatu, prawdy. Cały czas rozmawiamy z reżyserem, że musimy grać wielką prawdę. Tu nie da się nic po wierzchu zamarkować.

źródło: NKJP: Mariola Woszkowska: Kocham Klarę, Trybuna Śląska, 2001-11-23